मनालीला आम्ही भावंडे गेलो असताना राजवाड्यामागच्या शाळेतील हा 'हमामा '.......
*हमामा*
माध्यान्ही वृक्षाच्या खाली शाळा ही भरली,
मुले मौक्तिके सरस्वतीच्या जणू कंठी सजली.
मध्यांतरीच्या सुटीत मोत्ये पांगती सर्वदूरी!
टपटप येथून जाती तेथे मुळी न येती करी.
गुरूजन मेळा सुखे विसावे सावलीत तरूच्या,
मुले विसरती भान खेळता खेळ चेंडूफळीचा.
कुणी धावती धरुनी जोडी शिवण्या दुसऱ्यांना,
सोनसाखळी खेळ तयांचा असा भरा आला.
कोणी धावे पुढे तयाला उचली दुजा वरती,
बाकी हसती खदखद येई आनंदा भरती!
उत्साहाच्या लाटा जाती संतत लय विलया,
लताद्रुमांना तया पाहता हर्ष मनी झाला.
असा हमामा चालत राही भवतालामाजी,
कुणा न घाई अगदी आता घंटा होण्याची!
